Besoj që shumë njerëz nuk thonë asnjë fjalë lutjeje.
Ata hanë dhe pinë, flenë dhe zgjohen, jetojnë në tokën e Perëndisë dhe kënaqen me të mirat e saj.
Ata kanë trupa, të cilët duhet të vdesin dhe kanë Ditën e Gjykimit dhe përjetësinë përpara.
Por megjithëkëtë ata kurrë nuk i flasin Perëndisë.
Jetojnë sikur të ishin kafshë dhe jo njerëz me shpirtra që nuk vdesin kurrë.
Mik pa lutje, duhet të të paralajmëroj për rrezikun tënd. Je krejtësisht i pafalshëm, sepse nuk mund të japësh asnjë arsye të mirë pse të jetosh pa lutje.
Mos thuaj se nuk di të lutesh.
Lutja është thjesht bisedim me Perëndinë.
Nuk të duhet asnjë arsimim që të lutesh – vetëm dëshira për ta bërë.
Foshnja më e vogël mund të qajë kur ka uri.
Nëse je i dijshëm për nevojën tënde do të gjesh shpejt diçka për t’ia thënë Perëndisë.
Mos thuaj se nuk ke ku të lutesh.
Gjithsecili mund të gjejë një vend të përshtatshëm nëse e do vërtet.
Mos thuaj se nuk ke kohë për lutjen.
Kohë ke boll, sikur vetëm të ishe gati ta përdorje drejtësisht.
Kërkoni Zotin ndërsa mund të gjendet, e thirrni ndërsa është afër (Isaia 55:6)
